مطالبی که در زیر می خوانید؛ فعالیتهای موسسات معروف طراحی فضای سبز در آمریکا می باشد که موفق به در یافت جایزه ASLA 2003 گردیده اند.
طرح اول متعلق به موسسه ای بنام SWA می باشد که در پی اقدامات خود در زیباسازی محیط کار در یکی از نقاط دور افتاده ایالت تگزاس، موفق به کسب جایزه بهترین معماری فضای سبز در سال 2003 شده است.
طراحی شرکت سهامی وست لیک (West lake) در محوطه سازی و فضای سبز برگرفته از مزارع ایالت تگزاس می باشد. این شرکت با وسعت 650000 فوت مربع زیربنا و پارکینگی با ظرفیت 2700 خودرو، به همراه جنگل، چمنزار و دریاچه های کوچک در نزدیکی سولانا، بین دالاس و فورت ورث قرار دارد. این منطقه دارای مزارع فعال و دو دریاچه، چمنزاری با گلهای وحشی و زمینی با تپه زارهای کوچک می باشد. اینجا اولین سرزمینی بود که در پیشرفت سریع بزرگراه 114 در شهر وست لیک تحت تاثیر قرار گرفت و مزارع آن تحت فشار گسترش شهری آسیب دیدند.
طی توافقات وهمکاریهای نزدیکی که بین موسسه طراحی SWA و نماینده خریداران پدید آمد؛ این موسسه تاکید کرد که محوطه سازی این ناحیه باید از مدل خانه های روستایی تبعیت کند وشامل ساختمان، جاده و پارکینگ در دل طبیعت بکر و فضای بومی باشد. خودروها باید در پارکینگهای پنج طبقه نگهداری شوند تا از این راه درختان حفظ گردند و انعطاف لازم برای بوجود آوردن سبزه و چمنزار در خاک بدست آید. برای جداسازی پارکینگ خودروها از ساختمان اداری، طراحان آندو را دور از هم قرار دادند وبا یک راهرو سرپوشیده (بعنوان سایه بان) آنها را به هم متصل نمودند. گذر از این راهرو همانند سفری از درون گلها، چمنزارها و درختان این ایالت است.
بدلیل تقاضای خریدار، چمنها و گیاهان بومی موجود در این محوطه، تداعی کننده مرغزارهای شمال تگزاس می باشد. فضای عمومی خارجی متشکل از قلوه سنگ، آبهای چشمه مانند و شمه ای از گیاهان سرزمینهای خشک همچون کاکتوس است. کاربرد ماسه سنگ تگزاس، فولاد وشیشه در ساخت محوطه و ساختمان، صحنه ای را بوجود آورده است که در هم آوایی کامل با رنگ و بافت ظریف منطقه است. خیابانها باریک و بدون جدول ساخته شده اند تا یادآور جاده های ایالت باشند و آب را به فضای سبز اطراف خود بازگردانند. چراغهای کنار خیابان بجای پایه بر روی درختان نصب شده اند و از بکار بردن اشیای فلزی تا حد امکان کاسته شده است. هر یک از اجزاء این طراحی به حفاظت از درختان و گیاهان موجود در این ناحیه تا سر حد امکان کمک می کنند و در بازسازی آب بند، تشکیل مجدد دریاچه ها، لایروبی و بازگرداندن ساکنین اطراف به این محل نقش بسزایی را بازی می کنند. در کنار تمام اینها، حدود 1000 اصله درخت نیز برای نسل آینده جنگل کاشته شده است.
باغ درختان بلوطی که کاملا رشد یافته اند؛ اطراف راهروی مسقفی که پارکینگ را به ساختمان اداری پیوند می زند؛ جلوه خاصی دارد. گذر از این راهرو همانند سفری از میان دشت پر از گل و سبزه و درخت است.
ماسه سنگ، ماده غالب تشکیل دهنده ساختمان و سواحل آبی پیرامون راهرو اصلی است. چنین ترکیبی، این تصور را در ذهن بیننده بوجود می آورد که ساختمان و دریاچه هر دو بخشی از ماسه سنگهای محیط اطراف می باشند.
رودی که وظیفه زه کشی محوطه را برعهده دارد؛ لذت بصری ناظرین را نیز فراهم می آورد. زیر ساخت رودخانه متشکل از قلوه سنگهایی است که بر روی تورهای فلزی در سراسر رود قرار گرفته اند و هنگامی که آب از آنها می گذرد؛ کف می کند و حباب بوجود می آورد وبصورت موجهای کوچک لغزان سطح رود را می پوشانند و بگونه ای تداعی گر چشمه های جوشان محلی است.
مرغزاری که ساختمان اصلی را باگلهای وحشی در آغوش گرفته است؛ از خاک همین محل پوشیده شده است و در خود فضای سبزی را پرورانیده است که نمایانگر پیشرفت طبیعی دنیای بیرون خود در آینده است.
گیاهان "چند سال زی" آمیخته با چمنهای سرسبز، نمونه ای از گلهای وحشی محبوب تگزاس را در برابر چشمهایمان به تصویر می کشند.
پانزده نوع چمن مختلف، شامل چمنهای بومی و تزئینی، فضای سبز طبیعی را به فضای مصنوعی ساخته انسان پیوند زده اند.
در مکانی دور از ساختمان اصلی، سایبانی خنک بازدید کنندگان را به گشت وگذار دراین فضا فرا می خواند. لبه دریاچه نشانگر سه همخوانی با محیط زیست طبیعی است: اولین آنها ساحلی ساخته شده از سنگهای رسوبی است؛ نمونه دوم ساحلی پوشیده از گیاهان آبزی بومی است و آخرین آنها هم ساحلی است پوشیده از نیلوفر آبی که در کنار دریاچه های آمریکا می روید.
برنده جایزه بهترین معماری فضای سبز درپنسیلوانیا در سال 2003
مرکز پل گتی یکی از معروفترین سازمانهای هنری در جهان است که بر روی مکانی برفراز یک تپه در مقیاس 110 آکر ساخته شده است. این مرکز، توسط 600 آکر محیط طبیعی حفاظت شده در دامنه کوههای سانتا مونیکا احاطه شده است. با قابلیت پذیرش در حدود 1.4 میلیون بازدیدکننده و 1500 کارمند در سال، این سازمان پیشرفته بخوبی نیازهای خصوصی و عمومی بازدیدکنندگان را برآورده می کند. از همان آغاز طراحی، باغها و فضاهای باز از جمله اجزاء کلیدی این مرکز به شمار می آمدند و راهی در جهت ایجاد یک مکمل باارزش به این مقصد فرهنگی گردشگران و میراثی برای آیندگان. این هدف عالی منجر به پدید آمدن فضای سبزی شد که به محیط زیست ارج می نهد و این ارثیه گرانقدر را محافظت می کند. این مکان، کاربرد را به لذت بصری پیوند می زند وعلم باغبانی را با زیبایی شناسی ترکیب می نماید.
فضاهای سبز، چشمه ها و باغهای مرکز گتی بسیار متنوع و پیشرفته اند. این امکانات از یکسو نشانگر محیط طبیعی جنوب کالیفرنیا هستند و از سوی دیگر معرف دستاورد موسسات فضای سبز جهان در عصر نوین است که ریشه ای در فرهنگ گذشته دارند. ویلاهای تپه ای ایتالیایی در زمان رنسانس الگویی شد برای معماری این مکان که در آن، زمینهای شیب دار با خانه هایی با کرتهای پله ای، باغها و حیاطهای روستایی خودنمایی می کردند. هر چند که این نوع معماری فضای سبز نشات گرفته از معماری مدیترانه ای اسپانیا، فرانسه و ایتالیا است؛ ولی ترکیب آن با محیط طبیعی کالیفرنیا که خصوصیاتی همچون دامنه گسترده گیاهان، تکنیکهای علمی باغبانی و نیاز به پرهیز از فرسایش و آتش افروزی دارد؛ بسیار حائز اهمییت است. در طول سفر به این نقطه، باغها و چشمه ها رشته ای از آهنگهای موزون، رنگ و صدا را در برابر چشم بینندگان به تصویر می کشند و بافتار، نور و سایه ها به همراه رایحه ای خوش، در ستایش از معماری بر می آیند و جزئیات ظریفی را برای ناظرین مکشوف می نمایند.
با بالا رفتن از تپه، درجه حرارت ورنگ گیاهان بخاطر قرار گرفتن بیشتر در معرض آفتاب افزایش می یابد. درختان زیتون در این ناحیه یادآور شهر آتن و الهه عقل است. در کنار ایجاد این مرکز، موسسه گتی با ایجاد این باغها و گیاهان نشان داده است که با توجه به ذخایر آبی وآب و هوای جنوب کالیفرنیا، چنین فضای سبزی را نیز می توان ایجاد کرد و الگویی برای مناطق اطراف پدید آورد. چشمه ها نیز همانند باغها، تجربه باغبانی سنتی را با ایجاد چشمه آمفورا که در دیواره های سنگ آهکی حفر شده است و از شکل باستانی برای ایجاد یک غار مدرن بهره جسته است؛ تکرار نموده اند. در کنار تمام اینها، در مرکز محوطه موزه، چشمه های پرآبی در همسایگی هم وجود دارند که تجسم عینی تاریخ کالیفرنیا با آن سنگهای مرمر خاص خود می باشد که از صحرای نوادا آورده شده اند.
طرحهای دیگری که جوایز ASLA 2003 را دریافت کرده اند:
خیابان میشن سانفرانسیسکو:
نمایی زیبا از راه گرانیتی باز آمیخته ای که از دو سویش بیشه خیزران روییده و در سنگهای سخت و گلدانهای برنزی فرو رفته است. این مسیر گرانیتی با سطح شیبدارش قابل استفاده برای معلولین نیز می باشد.
گذرگاه خیابان لوییس، لاس وگاس:
پیاده رو خیابان لوییس متناوبا از طرق مختلفی شکل گرفته است. زمانی بوسیله یک پل، گاهی بوسیله راهرویی از جنس سیمان گرم ویا مقداری قلوه سنگ معمولی.
خیابان ماپل، کمبریج:
نمایی از مدخل جنوبی خیابان ماپل
منبع : www.asla.org
